Ayrılık Acısı

Eski, köhne barlar bile artık bana yardımcı olmuyor… Sen giderken benliğimi de aldın. Ruhumu da götürdün. O akşamı düşünüyorum da… Biraların içinde kaybolmuş bir adamdım… Çoğunun içinde sigara izmaritleri… İşte beni küllüğe bastırılmış bir sigara gibi tükettiğinin kanıtı… Sana söylediğim sözlerden sonra eve zar zor gelebildim. Sen belki de çoktan eve gitmiş, gözyaşı seline boğulmuştun…
Elime aldığım hiçbir kağıt sana içimi dökmeme yetmedi… Ve aradan geçen üç gün seni düşünmeden edemedim… Yiyemedim… Tek yardımcım içinde kaybolduğum içki şişeleri…
Şu an biraz başım dönüyor… Nedenini anlamak için küllüğe bakıyorum. Küllük çoktan dolmuş… Sanırım sigaranın etkisi… Elime aldığım viski bardağını unutmuyorum… Elbette onunda etkisi olmalı…
Oysa sen benim düşlerim değil miydin? Yazar bir adamın küçük sevgilisi değil miydin? Her zaman ilham kaynağım olmamış mıydın?
Şimdi ne haldeyim? Neden içiyorum kim bilir… “ Onu seviyor muyum?” diye düşünüyorum durmadan. Fakat bir cevap bulabilmiş değilim…
Sen değil miydin benim dikkatimi dağıtan? Durmadan eski sevgilinden bahseden? Hayatımı mahveden?
Peki, neden şimdi böyleyim? Elime kalem alamıyorum. Bir k*hpe uğruna mı? Hayır diyorum. İnkar ediyorum durmadan… “Neden” diye soruyorum bir kez daha… Neden! Bunların bana yaşatmak zorunda mıydın? Hayatımı bir kağıt parçası gibi buruşturup, atmak zorunda mıydın?
Bir kez daha içki şişesine uzanıyor elim. Başıma umarsızca dikiyorum. Fakat bitmiş… Yerine bırakıyorum ve başka bir tane alıyorum.
Yaşadıklarımı yumuşatmıyor bu içkide… Daha sertine ihtiyacım vardır belki diye düşünüyorum…
Belki de sadece uyduruyorum. Seninle yaşadığım o anları unutmaya çalışıyorum…
Her yanım acıdan kavruluyormuş gibi hissediyorum… Acı çok fazla… Kalbime dokunuyorum. Sanki elimi hissetmiş gibi hızlıca atmaya başlıyor. Belki de sadece senin elin zannediyordur…
Bir sigara yakıyorum. O yavaşça tutuşurken seni düşünüyorum…
Gözlerin geliyor aklıma… Ne hoş mavilikleri vardı. Sanki puslu bir deniz gibi bakardın… Ben gözlerinde denizin dalgalarını hissederdim. Bunu sana söylediğimde gülerdin bana…
Bu anıları düşünürken yüzümde bir tebessüm oluşuyor…
Ne kadarda kolaymış değil mi beni gülümsetmek? Peki senin bana verdiğin bu acı nedir?
Boş bir küllük arıyor ellerim… O kadar çok dolmuş ki çalışma masam hiç bir şey göremiyorum… Boş bir küllük buluyor ellerim. Sigaradan bir nefes çekip bırakıyorum…
O içime işlerken sen geliyorsun bir kez daha aklıma… İçime sığamıyormuşsun gibi üflüyorum havaya dumanı…
Bir kez daha elim uzanıyor içki şişesine… Seni unutmak istercesine içiyorum bu sefer… Dudaklarımı soğuk camda bir süre tutuyorum… Belki daha çabuk bitmesi için belki de, anılardan kurtulabilmek için…
Yazıyorum diyordum da… Sen olmadan ne kadar süre yazabilirim? Seni hissetmeden, varlığını görmeden nasıl devam edebilirim? Tatlı nefesini tatmadan ne kadar dayanabilirim?
Başımı ellerimin içine alıyorum… Anılar beynime doluyorlar birer birer… Gözlerin, gözlerimle bütünleşiyor… Ellerini görüyorum… Hissetmek için uzanıyorum…
Gözlerimi açıyorum aniden. Sarhoşluğun etkisini düşünerek elimi havadan indiriyorum…
Yatağıma yatıyorum bu kez… Kapatıyorum gözlerimi… Anılarımda sana ufak bir öpücük veriyorum… “Elveda” diyorum… “Gitme” diye haykırıyorsun. Fakat boşuna… Karanlığa bırakıyorum kendimi… Boşluğu hissediyorum… Kalbimde ki acıyı serbest bırakıyorum…
“Hoşça kal sonsuz meleğim… Hoşça kal…”