Bir Ermiş ile Derviş

Konu: Bir Ermiş ile Derviş C.tesi Ağus. 07, 2010 6:28 pm

Bir Ermiş ile Derviş binbir çiçekle donanmış bir dere kenarında sohbet ederek gezerken bir adam görürler. Adam çok güçlü-kuvvetli göründüğü halde kocaman gülle gibi bir taşı yerden kaldırmaya çalışmakta, kan ter içinde kalmasına rağmen taşı dizlerine kadar bile kaldıramamaktadır. Biraz ilerde bir adam daha görürler. Yine kuvvetli bir adam aynı büyüklükteki iki taşı göbeğinin hizasında taşımaktadır. Derviş şaşırmış bakarken, biraz daha ileri gittiklerinde başka bir adamın aynı büyüklükte üç taşı omuzlarının üzerinde çok rahat kaldırmış olduğunu görürler. Ermiş, Derviş'e sorar:

-Bu adamlar ne yapıyor?

Derviş, düşünür. Cevap bulamaz. Bunun üzerine Ermiş anlatmaya başlar:

-Birinci adam, ilk defa suç işlemiş, kötü bir şey yapmış-altında ezilmekte bu nedenle taşı kaldıramamakta, psikolojik (manevi) olarak yaptığı neyse altında ezilmektedir. İkinci adam, kötü alışkanlıklarını-suçlarını birkaç kere tekrarlamış, manevi eziklikten kurtulmaya-alışmaya başlamış. Bunun için de iki taşı göbeği hizasında taşıyabilmektedir. Derviş, anlatılanları hayretle dinlemeye devam ederken, Ermiş devamla şunları söyler:

-Üçüncü adam, yaptığı haksızlıklar, hatalar ve işlediği suçlar konusunda uzmanlaşmış, kimseyi düşünmeyen, işlediği suçların kompedanı olmuş. Her türlü ahlaki, insani değerlerini yitirmiş, bu nedenle üç büyük taşı omuzlarının üzerinde elleriyle taşıyabilmektedir.

Derviş demek ki “taş” işlenmiş suçlar diye düşünür. Yürümeye devam ederler. Fıkra da kıssadan hisse; birinci adam ilk defa başkalarının haklarını yiyen birinin eziklik hissetmesi, ikinci adamın bir şey olmuyormuş düşüncesiyle kararsızlığı, üçüncü adam da her şey için her yol mubah, her hak benim diyen kişiliği bozulmuş birisini anlatır. Bu durumu herhangi bir kötü alışkanlığa da uyarlayabiliriz. Haram yeme üzerinden herkes örnek yapabilir.

Fıkra bu ama bunları bize anlattıran yaşamın zorluklarıdır. Yaşamda sosyal olgular, kurulu yaşam düzeninin içerisinde oluşur.

Adaletsizlik ve eşitsizlik, sömürü ve soygun düzeni insanlar ne kadar iyi olursa olsunlar eve götürecek ekmek bulamıyorsa, işsizse onu bir yerlere savurabilir. Bunlar kapitalist ekonomik düzenin sonucu değil midir kapitalist toplumda?

Kişiler ekonomik güçleri kadar değerdir.